Χωρίς το στέρεο θεμέλιο της βιολογικής πρωτογενούς παραγωγής…
Η Ελληνική Αγορά Βιολογικών Προϊόντων, (όπως εξάλλου και η Βιολογική Γεωργία), ξεκίνησε και συνεχίζει να πορεύεται μόνη της. Εδώ και αρκετό καιρό έρχεται αντιμέτωπη με πλήθος προβλημάτων που θέτουν σε κίνδυνο την Αξιοπιστία και Διαφάνειά της.
Δεν είναι μόνο τα λειτουργικά, από καιρό συσσωρευόμενα προβλήματα στο Σύστημα Διασφάλισης της «βιολογικότητας» που ξεκινούν από την ανυπαρξία ιεράρχησης, (κεφαλή, σώμα και βάση έχουν αγρίως περδικλωθεί).
Άσχετοι κατά κανόνα με τη φιλοσοφία και τις πρακτικές της Βιολογικής Γεωργίας και νεόκοποι της Οικολογικής Αγοράς «οικο-μπιζνεσμεν», κάνουν τα αδύνατα δυνατά για να αποκτήσουν το σήμα της ιδιαιτερότητας του «βιολογικού».
Βέβαια, στη χώρα με τον προβληματικότερο αγροτροφικό τομέα της ΕΕ, το να ζητά κανείς ιδιαίτερη μέριμνα «από την Πολιτεία» για τις δύο αυτές, όπως θεωρούνται, παρωνυχίδες της Γεωργίας και της αγοράς τροφίμων, δεν έχει κανένα νόημα, αν δε θεωρηθεί και θράσος, (εδώ καράβια χάνονται…).
Εδώ οι αρμόδιοι απλώς διαχειρίζονται τα όλο και πιο καυτά προβλήματα της αγροτροφικής μας καθημερινότητας, (τα απλήρωτα του ΕΛΓΑ, τις επιδοτήσεις, τους αποκλεισμούς…), χωρίς ούτε κι εδώ να τα καταφέρνουν…
Έτσι, τα περί μέτρων και προγραμμάτων ανάπτυξης της «Γεωργίας του μέλλοντος», τα περί ενημερωτικής διαφήμισης, της δημιουργίας τάξης και ατμόσφαιρας Διαφάνειας και Αξιοπιστίας στην Ελληνική Βιολογική Αγορά, εξακολουθούν να παραμένουν σαπουνόφουσκες και ας έχουμε διανύσει 10 χρόνια από την έναρξη θεσμοθετημένης λειτουργίας της Βιολογικής Γεωργίας στην Ελλάδα, και παρά την κατ’ επανάληψη ομολογία των αρμοδίων πως η μέχρι τώρα στάση (αδιαφορία) απέναντι στο φαινόμενο αυτό υπήρξε λαθεμένη.
Η απουσία μιας μακρόπνοης, οργανικής αγροπολιτικής, μετα-βιομηχανικής αντίληψης όπως ταιριάζει στην ευαίσθητη και απαιτητική υπόθεση της Βιολογικής Γεωργίας είναι έντονη.
Η τελευταία αναδεικνύει την πολιτικο-διοικητική ανεπάρκεια αυτής της χώρας με τρόπο μοναδικό!
Τη στιγμή λοιπόν που στις άλλες χώρες της ΕΕ, μπαίνουν στόχοι, παίρνονται μέτρα και διανύονται στάδια γρήγορης ανάπτυξης, στην Ελληνική Βιολογική Γεωργία η κατάσταση νανισμού γίνεται παθογένεια.
Ό,τι συντελείται σήμερα στη χώρα μας απορρέει από τα χρηματοδοτικά προγράμματα, τις νομικές ρυθμίσεις της ΕΕ και τον κατά 90% αυτό-προσδιορισμό του τομέα, μέσα από την δράση των υφιστάμενων τριών πιστοποιητικών οργανισμών. Ένα πρόγραμμα «ελαχίστου» που όπως φαίνεται ικανοποιεί τους αρμόδιους του Υπουργείου Γεωργίας, οι οποίοι κατά τα άλλα (σε κάθε εκδήλωση, συνάντηση, έκθεση, πολιτική συγκέντρωση κλπ.) δε χάνουν την ευκαιρία να εμφανίζονται θερμοί υποστηρικτές, να υπόσχονται πολλά, για να μη κάνουν τελικά τίποτε…
Εδώ περιφρονείται ο βασικός πυλώνας της φιλοσοφίας της Βιολογικής Γεωργίας, δηλαδή η τοπική, αυτοδύναμη, οργανική ανάπτυξη και μεγιστοποίηση της αυτάρκειάς της.
Αναπόφευκτα λοιπόν και η Ελληνική Βιολογική Γεωργία και η Αγορά μετατρέπονται σε πιστό αντίγραφο της αντίστοιχης συμβατικής, δηλαδή σε έναν ετερότροφο και εξαρτημένο εισαγωγικό μηχανισμό.
Ήδη το 50% του όγκου των βιολογικών προϊόντων που διακινείται στην ελληνική αγορά και αντιστοιχεί στο 80% της συνολικής της αξίας, είναι εισαγόμενα βιολογικά προϊόντα.
Αιτία; Αδυναμία να παράγονται ζωοτροφές, κρέας, γάλα, φρούτα και κηπευτικά από ενημερωμένους έλληνες παραγωγούς που μετατρέπονται σε συνειδητούς Βιοκαλλιεργητές.
Βρήκαν λοιπόν ευκαιρία οι λογής-λογής εισαγωγείς και μεταποιητές να προσφέρουν στους έλληνες βιοκαταναλωτές «αυθεντικά» γερμανικά, ιταλικά, ολλανδικά, καναδέζικα, αμερικάνικα, κλπ. Βιολογικά Προϊόντα.
Το πράγμα όμως δεν σταματάει εδώ. Στον πόλεμο του εντυπωσιασμού που έχει ξεκινήσει ανάμεσα σε «πρωτοπόρους» μεταποιητές αλλαντικών, τυριών, κλπ. εισάγονται κρέατα από το Βέλγιο και τη Γερμανία, ζωοτροφές και άλλες πρώτες ύλες από την Ιταλία για να παραχθούν λέει έτσι «αυθεντικά βιολογικά αλλαντικά» καθώς και «βιολογικά γάλατα» για την παραγωγή «ελληνικής βιολογικής φέτας»!!
Έτσι, πριν καλά καλά αποκτήσει κάποια αυτοτέλεια η Ελληνική Βιολογική Γεωργία και Αγορά, υποβαθμίζεται και μεταβάλλεται σε πιστό ομοίωμα της ελληνικής συμβατικής αντίστοιχης εξαρτημένης κι αυτής τουλάχιστον κατά 80% από εισαγόμενες πρώτες ύλες.
Οι όποιοι συναρμόδιοι και κυρίως οι συνυπεύθυνοι πολιτικοί αδυνατούν να αντιληφθούν πως στα χέρια τους η Κίνηση για την Βιολογική Γεωργία και Κατανάλωση θα μπορούσε να λειτουργήσει ως πρότυπο, να γίνει κατά κάποιο τρόπο «όχημα» ποιοτικών μεταβολών στην Ελληνική Γεωργία-Ύπαιθρο και στην αγορά τροφίμων.
Προφανώς προτιμούν κι αυτοί να αφήνουν τη Βιολογική Αγορά στο «εξυγιαντικό σάρωμα της απρόσωπης αγοράς», το οποίο κάθε οικο-κομπιναδόρος επικαλείται, για να έρχονται οι πολιτικοί και να νομιμοποιούν εκ των υστέρων με «μπαλώματα» τις όποιες στραβές εξελίξεις. Ας συνεχίσουν αυτή την τακτική οι τελικά υπεύθυνοι πολιτικοί, ας πάψουν όμως να ταΐζουν κουτόχορτο τη μεγάλη μερίδα των ενδιαφερομένων. Αυτών που χρόνια τώρα περιμένουν το περίφημο Εθνικό Συμβούλιο για την Ελληνική Βιολογική Γεωργία και άλλα τέτοια «μέτρα» τα οποία απλώς σπαταλούν πολύτιμο χαρτί.
Κυρίως όμως να σταματήσουν να πιπιλίζουν την καραμέλα της άλλης Ανάπτυξης στην Ελληνική Περιφέρεια, την δήθεν πολύ-λειτουργικότητα της Ελληνικής Γεωργίας, έννοιες που τελικά τις ξεφτιλίζουν και τις καταντούν κουραφέξαλα.!!!
-του Κώστα Ιγνατιάδη, Γεωργο-οικονομολόγου, Διευθυντή του Πιστοποιητικού Οργανισμού “ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΗ”
Σχολιάστε το άρθρο