Η μαγική εικόνα

Αν είστε απ’ αυτούς που επιμένουν να κοιτάζουν το δάχτυλο και να μη βλέπουν έτσι το φεγγάρι, αυτό το άρθρο θα σας βοηθήσει να δείτε το φεγγάρι.

Αν τον Σωκράτη, τον Κρισναμούρτι, τον Κομφούκιο, τους έλεγαν Αλκιβιάδη, Μάσρι, Κουν Λη Φου θα ήταν λιγότερο σημαντική η διδασκαλία τους; Αυτές τις προσωπικότητες, τις γνωρίζουμε από αυτά που έδωσαν και είπαν και όχι από τα πτυχία τους. Δάσκαλος είναι αυτός που ξέρει κάτι από πιο πριν και είναι σε θέση να το μεταδώσει σ’ όποιον τον ακούει. Δάσκαλός μου μπορεί να γίνει οποιοσδήποτε ξέρει κάτι που εγώ δεν ξέρω και με ενδιαφέρει να το μάθω. Το τελευταίο πράγμα που θα ρωτήσω είναι το πού το έμαθε και το πώς. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το τι έμαθε και το πώς μπορώ να το μάθω και εγώ.

Αν αυτή η γνώση με αναπτύσσει, μου εξελίσσει τη ζωή, μου ανοίγει ένα παράθυρο σε νέα γνώση, με κάνει να νοιώθω καλά και μου αυξάνει το ενδιαφέρον για να συνεχίσω να ψάχνω, να μαθαίνω, τότε την θέλω και η πηγή της δεν με ενδιαφέρει.

Όταν διψάω για νερό, δεν δίνω ιδιαίτερη προσοχή στο κύπελλο. Το νερό να ‘ναι καθαρό για να με ξεδιψάσει. Εξάλλου, λίγα λάθη έχουν κάνει κατά καιρούς κάποιοι αξιοσέβαστοι επιστήμονες που νόμιζαν ότι κατείχαν την αλήθεια και κάποια στιγμή απεκαλύφθη η πλάνη τους; Αν η πληροφορία δεν είναι σωστή δεν πειράζει, σύντομα θ’ αποκαλυφθεί. Η αλήθεια δεν κρύβεται, στο τέλος επικρατεί.

Πολλές φορές εμπιστεύομαι τη διαίσθησή μου για κάτι και λιγότερο τη λογική μου και δεν βγαίνω χαμένος. Γιατί πιο πολλά είναι αυτά που δεν ξέρω από αυτά που ξέρω και το να επιμένω να τα καταλάβω όλα είναι απλώς στενοκεφαλιά και αντίδραση.

Αν είμαι ελεύθερος από προκαταλήψεις και στερεότυπα, τότε θα μου αποκαλυφθεί η αλήθεια, θα βρεθεί ο δάσκαλος, η γνώση θα προστεθεί, το βήμα θα γίνει. Δεν ανησυχώ, δεν αγωνιώ, εμπιστεύομαι το παρελθόν να με οδηγήσει με ασφάλεια στο μέλλον.

Η ζωή είναι όμορφο ταξίδι, ανεπανάληπτο και αυτό που χρειάζεται να κάνουμε οι άνθρωποι, είναι να βρούμε τον δρόμο προς την πνευματική μας ολοκλήρωση. Όταν αφηνόμαστε να μας οδηγήσει το ρεύμα του ποταμού, φθάνουμε πιο γρήγορα αρκεί να προσέξουμε να μην μας εξοκείλει στις όχθες, στα βράχια. Όταν πηγαίνουμε κόντρα στο ρεύμα, δεν προχωρούμε, αγωνιζόμαστε, κουραζόμαστε και το πιο πιθανόν να μας έρθει κανένα ξύλο στο κεφάλι.

Κάθε άνθρωπος μέσα από το δικό του ταξίδι μπορεί να γίνει οδηγός και στο δικό μου. Αυτό που θέλω να ξέρω είναι προς τα πού είναι η κορυφή και ένας που έχει πάει εκεί, μπορεί να μου την δείξει.

Το μονοπάτι, το από πού θα πάω και το πώς θα το ορίσω εγώ και αν κάνω λάθος δεν πειράζει, θ’ αρχίσω νέο μονοπάτι. Το σωστό και το λάθος έχουν κάτι κοινό. Σου δείχνουν το δρόμο. Στο τέλος του δρόμου θα ξέρεις ποιο σε πήγε πιο γρήγορα.

Καμιά φορά η παράκαμψη του λάθους μπορεί να σου ανοίξει νέους δρόμους σπουδαιότερους. Μη μένεις προσκολλημένος στο μονοπάτι, αλλά στην κορφή και απόλαυσε το μονοπάτι.

Πολλοί νομίζουν πως στην κορυφή θα δουν καινούργια πράγματα. Συνήθως αυτά που βλέπεις στην κορυφή είναι τα ίδια πράγματα, αλλά από διαφορετική οπτική γωνία. Έτσι λένε όσοι πήγαν. Όταν θα πάμε κι εμείς θα μάθουμε.

Έχω γνωρίσει σοφούς ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχαν καμιά τυπική μόρφωση ή παιδεία και βοηθήθηκα απ’ αυτούς. Αντίθετα, έχω γνωρίσει πολλούς με εντυπωσιακούς τίτλους σπουδών και πτυχία, αλλά χωρίς ευέλικτη σκέψη, με ξύλινη υπεροπτική γλώσσα, χωρίς ίχνος σοφίας και έχασα το χρόνο μου μ’ αυτούς.

Ο πατέρας μου, όταν έφυγα από το χωριό μου, μου έδωσε τρεις συμβουλές αντί χρημάτων που δεν είχε, ευτυχώς ήταν σοφά τα λόγια του. Μια από αυτές ήταν:

– Άκουσε παιδί μου, αν κυλήσεις δυο βαρέλια σιδερένια σε μια κατηφόρα το ένα γεμάτο και το άλλο άδειο, ποιο θα κάνει μεγαλύτερη φασαρία;

– Το άδειο φυσικά πατέρα.

Έτσι γίνεται και με τους ανθρώπους. Αυτοί που κάνουν πολλή φασαρία το πιο πιθανό είναι να είναι άδειοι. Αυτοί που είναι γεμάτοι, δεν χρειάζεται να το φωνάξουν, το δείχνουν.

Επανειλημμένα καλούν στις διάφορες τηλεοπτικές ή ραδιοφωνικές εκπομπές «άδεια βαρέλια», που το μόνο που κάνουν είναι να φωνάζουν για το ποιοι είναι και πόσα ξέρουν με αλαζονικό τρόπο, προσβάλλοντας τους συνομιλητές τους και το κοινό που, «πτωχοί τω πνεύματι», δεν ξέρουν. Δυστυχώς, αυτοί οι κύριοι δεν έχουν συναίσθηση ΤΙ δεν ξέρουν.

Συνήθως είναι κολλημένοι στην αρχική γνώση που πήραν χωρίς να φροντίσουν να την αναβαθμίσουν μέσα από τις εξελίξεις, οι οποίες στο τέλος τους ξεπερνούν και ούτε το παίρνουν είδηση.

Ο πραγματικός επιστήμων είναι αυτός που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμος να ερευνήσει και να αποδεχθεί, αν αποδειχθεί, την ανατροπή αυτού που ξέρει, όταν εμφανίζεται νέα γνώση και όχι να την απορρίπτει λόγω της προέλευσής της. Ο Αϊνστάιν στο τέλος πάντα έλεγε ότι «99% κάνω λάθος και ό,τι έχω ανακαλύψει το βρήκα μάλλον με τη φαντασία παρά με τη λογική και τη γνώση».

Ο Χοσέ Σίλβα δεν είχε καμία απολύτως τυπική εκπαίδευση. Δεν πήγε ούτε μια μέρα σχολείο. Ο άνθρωπος αυτός όμως ανακάλυψε πολύ πιο πριν τα εκπληκτικά οφέλη της εγκεφαλικής συχνότητας Άλφα (1945), όπου τη δεκαετία 1990-2000 ανακάλυψαν και οι επιστήμονες ερευνητές. Από το 1949, μιλούσε για τις διαφορές των δύο ημισφαιρίων, θεωρία για την οποία το 1981 ο Dr. Sperry πήρε το βραβείο Nobel. Από το 1972, δίδασκε τη σπουδαιότητα του Θύμου αδένα για την καλή υγεία του ανθρώπου, μια και υποστήριζε το ρόλο του στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος του ανθρώπου, κάτι που παρατήρησαν 20 χρόνια μετά οι επιστήμονες. Από τη δεκαετία του 1950, μιλούσε και θεράπευε εξ’ αποστάσεως για να δικαιωθεί 35 χρόνια μετά από τις έρευνες της δρ. Targ και άλλων επιστημόνων.

Αρχαίοι λαοί όπως οι Κινέζοι, οι Ινδοί, οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες, οι Ίνκας κ.ά. χρησιμοποιούσαν τη βιοενέργεια και γνώριζαν για τα κέντρα συγκέντρωσής της στο ανθρώπινο σώμα, αλλά και στον πλανήτη, γι’ αυτό έχτιζαν τους ναούς τους και τα πνευματικά τους κέντρα σε σημεία όπου η συγκέντρωση αυτή ήταν κορυφαία.

Σήμερα, η επιστήμη αντιμετωπίζει αυτές τις πληροφορίες, όχι σαν δοξασίες και μαγικές τελετουργίες, αλλά σαν βαθιά γνώση που μπορεί να συνδυαστεί με την έρευνα και να οδηγήσει σε σίγουρους δρόμους αλήθειας κι ανακάλυψης νέων τεχνικών αντιμετώπισης πολλών προβλημάτων ιδιαίτερα στο χώρο της υγείας.

Ο συνδυασμός της Κβαντικής θεωρίας στη Φυσική με την Ιατρική έδωσε νέους ορίζοντες και έκανε τους ειδικούς να αναδείξουν τον σπουδαίο συγγραφέα ενδοκρινολόγο Deepak Chopra ανάμεσα στις 100 μεγαλύτερες προσωπικότητες των τελευταίων 100 ετών.

Αυτό που πολλές φορές η επιστήμη αγωνίζεται να διαπιστώσει (λόγω έλλειψης πληροφοριών), η θρησκευτική πίστη το χρησιμοποιεί αποτελεσματικά. Όλοι γνωρίζουμε για τη θεραπευτική δύναμη της προσευχής για το ίδιο το άτομο, αλλά και στους άλλους.

Η θρησκεία το εξηγεί με το δικό της τρόπο, αιτιολογώντας το αποτέλεσμα σαν θεϊκή παρέμβαση, δίνοντας το χαρακτηρισμό του θαύματος. Δεν διαφωνούμε σ’ αυτό, έτσι κι αλλιώς η έννοια του Θεού ενυπάρχει σ’ ό,τι κι αν κάνουμε ή συμβαίνει. Ούτε φυσικά μειώνεται, επειδή θα αποδίδαμε το αποτέλεσμα στον ανθρώπινο νου που φυσικά είναι δημιούργημά Του.

Στην περίπτωση, όμως, που δεχθούμε ότι είναι στις βιολογικές προδιαγραφές μας να θεραπεύουμε με τη σκέψη μας, παίρνουμε εμείς την ευθύνη της δράσης και βρίσκουμε για ποιο λόγο γίνεται. Έτσι σιγά σιγά δημιουργούμε τεχνική (μέθοδο) και τα αποτελέσματά μας γίνονται σίγουρα, χειροπιαστά και μόνιμα.

Δεν κατεβάζουμε το Θεό στο επίπεδο της ανθρώπινης δεξιότητας ή αδεξιότητας για να τον χαρακτηρίζουμε πότε Σωτήρα και πότε άδικο και ανάλγητο στον ανθρώπινο πόνο.

Γνωρίζω χιλιάδες ανθρώπους -και δεν είναι σχήμα λόγου- στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που χρησιμοποιούν τη δύναμη του νου τους για να θεραπεύονται και να θεραπεύουν κι άλλους, χωρίς να γνωρίζουν το πώς το επιτυγχάνουν, αλλά αυτό είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει.

Ανέκαθεν, οι άνθρωποι λειτουργούσαν έτσι, μετά ανακάλυπταν το γιατί. Αυτό είναι δουλειά της επιστήμης, το να βρει με ποιο ακριβώς τρόπο ο νους μπορεί και επιδρά από κοντά και από μακριά πάνω στην ύλη.

Σε μας αρκεί που επιδρά και ξέρουμε πώς να το κάνουμε απλά να συμβεί. Μήπως έχουμε εξηγήσει όλα τα φυσικά φαινόμενα και αυτό μόνο μας διαφεύγει;

Αν πριν λίγα χρόνια έλεγες σε κάποιον ότι θα μπορεί μέσα από μια συσκευή μεγέθους κουτιού σπίρτων να βλέπει τι κάνει κάποιος δικός του στην άλλη άκρη του πλανήτη και να επικοινωνεί μαζί του ζωντανά, θα σε περνούσε για τρελό.

Η δική μου ερώτηση είναι: Αν αυτό το κάνει η τεχνολογία χρησιμοποιώντας τον κόσμο των συχνοτήτων, γιατί να μην το κάνει και ο νους αφού και αυτός στον ίδιο κόσμο λειτουργεί; Αυτός ο κόσμος φαίνεται σαν Μαγική Εικόνα. Κάποιοι μόλις απεστιάσουν το βλέμμα τους την βλέπουν «κρυμμένη» και απορούν πώς δεν την είχαν δει μέχρι τώρα. Κάποιοι την έχουν δει από καιρό, αλλά επειδή οι άλλοι δεν την βλέπουν, δεν τολμούν να την υπερασπιστούν για μην θεωρηθούν γραφικοί. Κάποιοι άλλοι δεν κάνουν καν τον κόπο να κοιτάξουν διαφορετικά για να την δουν, αλλά την ξορκίζουν πως δεν υπάρχει.

Μερικοί σκέπτονται τόσο εγωιστικά και υπεροπτικά, που ακούγονται σαν αυτόν που έλεγε: «Δεν υπάρχουν μικρόβια αφού δεν τα βλέπω». Μερικοί εκπλήσσονται, όταν ακούν ότι με ολιγόωρη εκπαίδευση μπορεί κάποιος να δεκαπλασιάσει την ταχύτητα ανάγνωσής του και ταυτόχρονα να τετραπλασιάσει το ποσοστό κατανόησης αυτού που διάβασε. Καταλαβαίνουν ότι αν αυτό συνέβαινε, θα τους εξοικονομούσε χρόνο και προσπάθεια, επειδή όμως συγκρούεται με τις προσωπικές πεποιθήσεις και τη λογική τους το απορρίπτουν και δεν κάνουν καμιά προσπάθεια ούτε καν να ερευνήσουν αν είναι αληθές.

Πολλοί σήμερα υποφέρουν από το στρες. Η ζωή τους γίνεται μερικές φορές αφόρητη από τις πιέσεις που δέχονται, από τα γεγονότα, αλλά και τις σκέψεις που τα ακολουθούν. Η υγεία τους επηρεάζεται αρνητικά, οι σχέσεις τους δοκιμάζονται κι όμως αρνούνται να μάθουν έναν απλό τρόπο (νοητική άσκηση χαλάρωσης) ώστε μέσα σε δευτερόλεπτα να μπορούν να ελέγχουν τις αντιδράσεις τους και να μην υποφέρουν.

Οι περισσότεροι τροφοδοτούν το μυαλό τους με αρνητικές σκέψεις και λέξεις και φυσικά αυτό επιδρά αρνητικά και στις πράξεις τους. Κι όμως, υπάρχει ένας πολύ απλός τρόπος, μόλις μια λέξη που αν την ξέρεις και την λες νοερά κάθε φορά που σκέπτεσαι ή εκφράζεσαι αρνητικά, μετά από λίγο καιρό θα σε βοηθήσει ν’ αποβάλλεις από το λεξιλόγιό σου αυτές τις λέξεις.

Η νέα γνώση πάντα βρίσκει αντίσταση, γιατί χρειάζεται για να την υιοθετήσει κάποιος ν’ αλλάξει κάτι που έχει ήδη αποδεχθεί. Όμως, έτσι η πρόοδος προχωρά και παίρνει μαζί της όσους την ακολουθούν και οι υπόλοιποι αναρωτιούνται τι έφταιξε και έμειναν πίσω.

Οι άνθρωποι χωρίζονται σε 4 κατηγορίες:

α) Αυτοί που δημιουργούν και καθοδηγούν τα γεγονότα και γνωρίζουν ότι γνωρίζουν.

β) Αυτοί που παρακολουθούν τα γεγονότα και προσαρμόζονται σ’ αυτά. «Κάτι γίνεται», σκέπτονται. Αυτοί δεν γνωρίζουν, αλλά μαθαίνουν αμέσως.

γ) Αυτοί που αντιλαμβάνονται τα γεγονότα αφού περάσουν. «Κάτι έγινε», λένε αλλά δεν γνωρίζουν ότι δεν γνωρίζουν.

δ) Αυτοί που δεν αντιλαμβάνονται καμιά αλλαγή και αρνιούνται να μαθαίνουν, γιατί νομίζουν ότι αυτό που ξέρουν είναι η μόνη αλήθεια. Αυτοί δεν γνωρίζουν και δεν θέλουν να γνωρίζουν.

-του Παναγή Μεταξάτου, Καθηγητή Μεθόδου Silva