«Αν υπάρχει κάτι που αποδεικνύει η ανθρώπινη ιστορία, είναι η τρομερή βραδύτητα με την οποία ο ακαδημαϊκός και κριτικός νους αναγνωρίζει την ύπαρξη γεγονότων, που φαίνονται να είναι εξωφρενικά και να μην μπορούν να ενταχθούν κάπου ή που απειλούν να γκρεμίσουν το αποδεκτό σύστημα»
William James Φιλόσοφος-Ψυχολόγος
Με αφορμή την παραπάνω αλήθεια, βιώνουμε αυτήν την περίοδο σ’ όλο τον κόσμο γεγονότα, που φαίνονται εξωφρενικά και απειλούν να γκρεμίσουν το ήδη υπάρχον κοινωνικό – οικονομικό σύστημα. Η αλήθεια είναι και την γνωρίζαμε πάντα, πως δεν θα μπορούσαν για πολύ, ο υπερκαταναλωτισμός, η άσκοπη και υπερβολική σπατάλη ενέργειας, η αδιαφορία για το περιβάλλον, αλλά και για τον πλησίον μας (τα 2/3 του πλανήτη υποφέρουν), να αποτελούν κύριες επιλογές των περισσοτέρων χωρίς να εμφανίζονται οι παρενέργειες.
Η οικονομική κρίση στην πραγματικότητα είναι μια κρίση δημιουργικότητας. Αντί να εστιάσουμε τις προσπάθειές μας να παράγουμε καλύτερα, οικονομικότερα και πιο φιλικά προς το περιβάλλον προϊόντα, προϊόντα που έχουμε ανάγκη, που λύνουν προβλήματα, που είναι χρήσιμα για όλους, εμείς εκπαιδευτήκαμε στις αρπαχτές, στις κομπίνες, στον αέρα τον κοπανιστό και στους τρόπους για το πως η μια ομάδα θα ρίξει την άλλη.
Ο στόχος πολλών είναι το πώς θα ξεγελάσουν τους άλλους και δυστυχώς αυτό είναι κάτι που κάνει πρώτα το ίδιο το κράτος. Όταν βλέπεις διαφήμιση για το Joker (δεν θα ξέρεις τι έχεις) και για τα λαχεία και όλα τα τυχερά παιχνίδια, καταλαβαίνεις πως το ίδιο το κράτος σε ξεγελά. Όταν οι τράπεζες λειτουργούν τοκογλυφικά με μοναδικό στόχο πώς να παρουσιάσουν υψηλότερα κέρδη και ας διαλυθούν οικογένειες και επιχειρήσεις, πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται! Όταν η εκπαίδευση στο σχολείο εστιάζεται σε άχρηστες πληροφορίες που ποτέ δεν θα ωφελήσουν αυτούς που τις μαθαίνουν, τότε φτιάχνουμε αδιάφορους αυριανούς πολίτες, μαλθακούς και εξαρτημένους.
Η παρούσα κρίση λοιπόν κρύβει μέσα της μια ευκαιρία, όπως έλεγε και ο Αϊνστάιν. Η ευκαιρία είναι η συνειδητοποίηση της αλλαγής και μια νέα στάση συμπεριφοράς και συνειδητότητας. Η νέα εποχή του Υδροχόου, στην πραγματικότητα φέρνει μηνύματα, που στηρίζονται στο Όλον και όχι στο μέρος. Βλέποντας τα πράγματα ολιστικά καταλαβαίνουμε ότι χρειαζόμαστε ένα διαφορετικό υπόδειγμα -μοντέλο- επιβίωσης. Δε μπορούμε πλέον να ζούμε με δανεικά, ούτε να υποθηκεύουμε το μέλλον των παιδιών μας. Χρειαζόμαστε να παράγουμε έργο και όχι λόγια του αέρα. Προϊόντα που έχουμε ανάγκη και όχι σκουπίδια. Πραγματικές υπηρεσίες και όχι θεωρίες. Χρειάζεται να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον, ξεκινώντας από τον τόπο μας. Οι τράπεζες, το κράτος και οι πολίτες θα πρέπει να στηρίξουν τον εγχώριο παραγωγό, βιοτέχνη και έμπορο. Το κάθε εισαγόμενο προϊόν, μας στοιχίζει πολύ ακριβά, ακόμη και όταν το αγοράζουμε φθηνά. Είναι σημαντικό να διατηρήσουμε ρυθμούς ανάπτυξης θετικούς και αυτό θα γίνει μόνο όταν όλοι έχουμε δουλειά και παράγουμε και όχι όταν ζούμε από το ταμείο ανεργίας.
Η υγιής καταναλωτική μας συμπεριφορά (αγοράζουμε αυτά που χρειαζόμαστε), ο περιορισμός των άσκοπων κινήσεων -δηλαδή οικονομία ενέργειας- η καλύτερη χρήση νερού (αυτό θα είναι το επόμενο είδος εν ανεπαρκεία) και το να διατηρήσουμε την ψυχραιμία και τη θετική στάση μας, θα μας βγάλουν από το αδιέξοδο. Ιδιαίτερα το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό. Το πώς δηλαδή θα δημιουργήσουμε μια στάση ζωής που να μας προστατεύει από τις αλλαγές των συνθηκών.
Δυστυχώς στα σχολεία μαθαίνουμε ένα σωρό άχρηστες πληροφορίες. Δεν μαθαίνουμε όμως πώς να διαχειριστούμε μια κρίση. Το πρόβλημα με τις πάσης φύσεως κρίσεις (πολιτικές, οικονομικές, περιβαλλοντολογικές) είναι οι συνέπειες που έχει κάποιος, όχι τόσο από την ίδια την κρίση αλλά από την αντίδραση σ’ αυτήν.
Οι περισσότεροι άνθρωποι πανικοβάλλονται και φθάνουν σε ακραίες συμπεριφορές. Αυτό δημιουργεί το στρες στη ζωή των ανθρώπων, τους αποσυντονίζει και τους διαλύει. Η διαρκής ανησυχία είναι από τους πλέον στρεσογόνους παράγοντες και χρειάζεται ειδική εκπαίδευση για ν’ αντιμετωπιστεί. Στα 30 χρόνια που ασχολούμαι με τη Μέθοδο Silva για τον έλεγχο του στρες και την εξέλιξη του νου, έχω διδάξει δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους να μπορούν να χαλαρώνουν και να εξουδετερώνουν το άγχος, να αλλάξουν τα περιοριστικά τους πιστεύω. Να μάθουν να σκέπτονται μόνο αυτό που θέλουν και ν’ ακυρώνουν αυτόματα τις αρνητικές σκέψεις και τους φόβους τους, και τέλος να μπορούν να χρησιμοποιούν μεγαλύτερο μέρος του μυαλού τους, αξιοποιώντας τις απεριόριστες δυνατότητές τους.
Διατηρείστε λοιπόν την θετική προσδοκία ότι κάτι καλό στο τέλος θα συμβεί αφού μετά από την καταιγίδα πάντα ακολουθεί το ουράνιο τόξο.
-του Παναγιώτη Μεταξάτου, καθηγητή μεθόδου Silva
περισσότερες πληροφορίες: www.silva.com
Σχολιάστε το άρθρο