Ο θαυματουργός χυμός
Το φυτό Aloe Vera είναι μέλος της οικογένειας Κρίνων (Liliaceae ή Lily) και μέχρι τώρα η βοτανολογία έχει σημειώσει το λιγότερο 300 είδη Aloe.
Ευδοκιμεί σε θερμές και ξηρές περιοχές, κυρίως τροπικές και περιοχές με έρημο.
Το συγκεκριμένο είδος, επιστημονικά, ονομάζεται Aloe Barbadensis και είναι το πιο εμπλουτισμένο σε βιταμίνες, αμινοξέα, ένζυμα και άλλα θρεπτικά συστατικά από όλα τα συγγενικά του είδη. Περιέχει 17 από τα 20 γνωστά αμινοξέα συμπεριλαμβανομένων 7 από τα 8 απαραίτητα αμινοξέα, πολλές βιταμίνες όπως Α, Β2, Β6,Β12, C και Ε όλες απαραίτητες για να διατηρούν και να υποβοηθούν τις λειτουργίες του οργανισμού. Βοηθούν στην αποτοξίνωση, καθαρισμό, τόνωση του οργανισμού και την ανάπλαση των κυττάρων κ.α.
Το Aloe έχει την ιδιότητα να κλείνει τα κύτταρα του και να συγκρατεί το χυμό του μαζί με όλα τα θρεπτικά συστατικά του. Αυτό φαίνεται αμέσως όταν το φυτό κοπεί οπότε αυτό παραμένει στεγνό. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί όπως ξέρουμε τα άλλα φυτά όταν κοπούν αρχίζουν να χάνουν την υγρασία τους και τις βιταμίνες τους. Αν και είναι πολύ χυμώδες το Aloe, μοιάζει πάρα πολύ με κάκτο αφού έχει λεπτά καρφιά στο φύλλωμά του όπως και οι κάκτοι.
Οι περισσότεροι βοτανολόγοι συμφωνούν και οι ιστορικές έρευνες αποδεικνύουν ότι το φυτό Aloe Vera προέρχεται από το θερμό και ξηρό κλίμα της Αφρικής. Επειδή όμως το φυτό προσαρμόζεται πολύ εύκολα και ο άνθρωπος ήταν πάντα πρόθυμος να το παίρνει μαζί του ταξιδεύοντας από περιοχή σε περιοχή, σήμερα το φυτό Aloe Vera βρίσκεται σε πολλές θερμές και ξηρές περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών και της Αυστραλίας.
Οι θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού ήταν γνωστές στους μεγάλους αρχαίους πολιτισμούς όπως Περσικό, Αιγυπτιακό, Ελληνικό, Ινδικό και Αφρικάνικο. Το φυτό είναι πολύ διαδεδομένο στην Ασία και στον Ειρηνικό όπως επίσης και στις παραδόσεις της Ιαπωνίας, των Φιλιππίνων και της Χαβάης. Ακόμα, οι Ισπανοί χρησιμοποιούσαν το Aloe Vera και το μετέφεραν μαζί τους στη Νότιο Αφρική και την Καραϊβική.
Ανάμεσα στους πρωτοπόρους του Aloe είναι και μερικοί από τους πιο διάσημους ιστορικά γιατρούς και φυσικούς όπως ο Έλληνας Διοσκορίδης. Σε κάθε χρονική περίοδο και σε κάθε πολιτισμό το Aloe Vera ήταν στην προσοχή των πιο έξυπνων μυαλών.
Λίγη … ιστορία
Ας δούμε την πορεία του Aloe Vera μέσα στο χρόνο μαθαίνοντας ταυτόχρονα γι αυτό το θαυματουργό φυτό. Τα στοιχεία είναι βασισμένα σε βιβλία, εγκυκλοπαίδειες και πηγές που προέκυψαν από ανασκαφές και είναι όλα συγκεντρωμένα στο βιβλίο «Aloe Myth-Magic Medicine», Universal Graphics, 1989.
2200 π.Χ. Σε μια πλάκα των Σουμέριων φτιαγμένη από πηλό, η οποία βρέθηκε στην πόλη Νιπούρ λέει ότι ολόκληρο το φύλλωμα του Aloe χρησιμοποιούταν για χαλάρωση σε όλο το σώμα. Άλλες χρήσεις δεν σημειώνονται.
1550 π.Χ. Στην Αίγυπτο βρήκαν γραμμένο σ’ ένα πάπυρο ότι έκοβαν όλο το φύλλωμα και το έκαναν ένα μείγμα μαζί με άλλα συστατικά. Αφού το ζέσταιναν, δημιουργούσαν 12 συνταγές για εξωτερικές και εσωτερικές θεραπείες. Δεν αναφέρονται συγκεκριμένα προβλήματα που θεράπευαν.
50 π.Χ. Ο Έλληνας φυσικός Κέλσιος αναφέρει ότι ο χυμός Aloe χρησιμοποιούταν στη δυτική ιατρική ως χαλαρωτικό.
41 έως 68 μ.Χ. Ο Έλληνας φυσικός Διοσκορίδης στο βιβλίο του «Ελληνική Βοτανολογία» περιγράφει για πρώτη φορά το φυτό που σήμερα όλοι ξέρουμε ως Aloe Vera. Λέει ότι ο χυμός του Aloe είναι θεραπευτικός παράγοντας και όχι από μόνο του το τζελ. Έπαιρναν το χυμό, τον έβραζαν μέχρι να πήξει και τον φύλαγαν ή τον μετέφεραν. Ακόμα, σημειώνει ότι όσο πιο πικρός είναι τόσο αποτελεσματικότερες είναι οι θεραπευτικές του ιδιότητες. Ο Διοσκορίδης επίσης στο βιβλίο του αναφέρει τις εξής ιδιότητες, οι οποίες έχουν σήμερα επαληθευτεί: αποτοξινώνει το στομάχι, βοηθά στο έλκος, στη φαγούρα, στους ερεθισμούς του δέρματος, στις αιμορροΐδες, στα κτυπήματα και στους μώλωπες, σταματά την τριχόπτωση, τους στομαχικούς πόνους, την αιμορραγία από πληγές, τις αρρώστιες στόματος και ματιών και την αμυγδαλίτιδα.
23 έως 79 μ.Χ. Ο Ρωμαίος φυσικός Πλίνης επαναλαμβάνει τις ανακαλύψεις του Διοσκορίδη και προσθέτει ότι ο χυμός σταματά την εφίδρωση και η βρασμένη ρίζα του φυτού θεραπεύει τις πληγές των λεπρών.
200 μ.Χ. Το Aloe γίνεται αναπόσπαστο μέρος της Ρωμαϊκής ιατρικής και χρη-σιμοποιείται από φυσικούς όπως Galen, Antyllus, Aretaces κι άλλους Ευρωπαίους φυσικούς με τον τρόπο που είχαν περιγράψει ο Διοσκορίδης και ο Πλίνης.
900 μ.Χ. Ο Άραβας φιλόσοφος και φυσικός Al-Kindi λέει ότι το Aloe είναι αποτελεσματική θεραπεία για τις φλεγμονές και τη μελαγχολία. Προσθέτει ότι στο Ιράν και την Αίγυπτο το χρησιμοποιούσαν ως καθαρτικό για το πεπτικό σύστημα και για αποτοξίνωση όλου του σώματος. Η μέθοδος δεν διευκρινίζεται.
1700 έως 1900 μ.Χ. Για πρώτη φορά χρησιμοποιεί το όνομα Aloe Vera για να περιγράψει το φυτό ο Carl Von Linne το 1720. Το επιστημονικό του όνομα είναι Aloe Barbadensis Miller. Εκδίδονται χιλιάδες έντυπα και γίνονται χιλιάδες αναφορές για το Aloe από φυσικούς και γιατρούς και περιγράφεται ως γενικό θεραπευτικό προϊόν. Το 1820 συμπεριλαμβάνεται επίσημα πλέον ως καθαρτικό και προστατευτικό για το δέρμα στην Φαρμακοποιία των Ηνωμένων Πολιτειών (U.S.P.).
1940 έως 1941 μ.Χ. Οι T. Rowe, B. K. Lovell και Lloyd M. Parks σημειώνουν μετά από πειράματα ότι το Aloe θεραπεύει τα εγκαύματα πολύ γρηγορότερα από οποιαδήποτε άλλη θεραπεία. Τα φύλλα δεν χρειάζεται να είναι φρέσκα για να είναι αποτελεσματικά και το Aloe μπορεί να ζεσταθεί σε πολύ ψηλές θερμοκρασίες χωρίς να χάσει τις θεραπευτικές του ιδιότητες.
1956 έως 1957 μ.Χ. Οι οδοντίατροι S. Levenson και Somora χρησιμοποιούν χυμό από Aloe για να θεραπεύσουν 150 ασθενείς από οδοντικές αρρώστιες. Τους κάνουν περιοδικές ενέσεις σε κάθε προβληματικό δόντι και τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά σε όλους τους ασθενείς. Η έρευνα αποδεικνύει ότι το Aloe είναι βιογενετικό τονωτικό.
1969 μ.Χ. Ο γιατρός Eugene Zimmerman και το Baylor College of Dentistry απέδειξαν ότι το Aloe έχει τη δυνατότητα να σκοτώνει μικροοργανισμούς και μικρόβια όπως σταφυλόκοκκο, στρεπτόκοκκο κι άλλα μικρόβια του σώματος. Οι έρευνες κατέληξαν ότι το Aloe είναι ένα πολύ δυνατό αντιφλεγμονώδες.
1973 μ.Χ. Ερευνητές από το Κάιρο χρησιμοποίησαν ένα συνδυασμό από χυμό και τζελ Aloe για να θεραπεύσουν ακμή, φαλάκρα, χρόνιους πόνους στα πόδια, τριχόπτωση και ουλές. Η έρευνα απέδειξε ότι το Aloe Vera είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό σε αυτού του είδους τα δερματικά προβλήματα.
1978 μ.Χ. Ο γιατρός G R Waller από το Δημόσιο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα αναφέρει ότι το Aloe Vera περιέχει ποικιλία από αμινοξέα, μονοσακχαρίτες, πολυσακχαρίτες, sterols, lupeol. Το sterol είναι πολύ δυνατό αντιφλεγμονώδες και μειώνει τη χοληστερόλη ενώ το Lupeol είναι πολύ δυνατό παυσίπονο και αντιμικροβιακό.
1982 μ.Χ. Ο γιατρός John Heggers επαναβεβαιώνει την παρουσία του σαλικυλικού οξέος στο Aloe. Το παρουσιάζει με φυσική ασπιρίνη που βοηθά στον έλεγχο του πόνου.
1984 μ.Χ. Ο γιατρός O.P.Agarwal (M.D.F.I.C.A., Uttar Pradesh India) θεράπευσε 4.700 από τους 5.000 ασθενείς του σε 5 χρόνια θεραπείας. Αυτοί οι ασθενείς είχαν καρδιακές παθήσεις, διαταραχές σχετιζόμενες με το στρες και διαβητικούς.
1987 μ.Χ. O γιατρός Reg McDaniel Dallas μετά από έρευνες κατέληξε ότι το Aloe Vera σταματά την πρόοδο του AIDS γιατί σκοτώνει πολλούς ιούς και βακτηρίδια συμπεριλαμβανομένων αυτών των κρυολογημάτων, της γρίπης, των εξανθημάτων και του έρπη.
1989 μ.Χ. Ερευνητές από την Okinawa βρήκαν ότι στην Ιαπωνία, εφημερίδα που ασχολείται με έρευνα κατά του καρκίνου (Japanese Journal of Cancer Research) κατέγραψε ότι το Aloe περιέχει το λιγότερο τρεις ουσίες που είναι κατά των όγκων emotin, mannose και lactin. Οι ερευνητές καταλήγουν ότι το Aloe ελέγχει την καρκινογένεση και είναι αποτελεσματικό στη θεραπεία της λευχαιμίας και του σαρκώματος και έτσι προλαμβάνει τη δημιουργία όγκων.
1990 μ.Χ. Στις Βρυξέλλες οι γιατροί Jasbir B. Kohlon, Maurice C. Kemp, Ni Yawes και άλλοι, μετά από πολύχρονη έρευνα που έκαναν κατέληξαν ότι το Aloe είναι πολύ αποτελεσματικό για θεραπεία εναντίον του HIV-1 και για άλλους ιούς που οδηγούν στο AIDS. Διαβεβαιώνουν ότι 700 ml Aloe την ημέρα λειτουργούν ως ανοσοποιητικό φάρμακο εναντίον του HIV. Σε ασθενείς θετικούς στο HIV ή σε ασθενείς με AIDS το Aloe ή σκοτώνει τους ιούς στο αίμα ή ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα και σκοτώνει τους ιούς ή κάνει και τα δύο μαζί. Στους ασθενείς με θετικό HIV δεν αφήνει τα συμπτώματα του AIDS να εξελιχθούν και μερικές φορές κάνει τους ασθενείς να είναι εντελώς αρνητικοί στους ιούς. Ο ιός δεν εντοπίζεται στο αίμα καθόλου.
1994 μ.Χ. Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (Food and Drug Admini-stration) δίνει άδεια στο Aloe να χρησιμοποιείται νόμιμα πλέον εναντίον του ιού HIV ο οποίος προκαλεί το AIDS. Σύμφωνα με το Διεθνές Επιστημονικό Συμβούλιο του Aloe (International Aloe Science Council) οι περισσότερες μάρκες καλλυντικών περιέχουν το λιγότερο 2% Aloe. Ο γιατρός Wendell Winters (University of Texas Health Science Center) γράφει ότι το Aloe Vera περιέχει το λιγότερο 140 ουσίες οι οποίες ελέγχουν την ανάπτυξη και το διαχωρισμό των κυττάρων, μειώνουν τις φλεγμονές, διεγείρουν την ανάπτυξη των λευκών αιμοσφαιρίων και των άλλων κυττάρων μας, έχει ανοσοποιητικές ιδιότητες, θεραπεύει πληγές και καταπολεμά μολύνσεις. Ο Winter ονομάζει το Aloe «φαρμακείο σ’ ένα φυτό».
Συνοπτικά τα οφέλη και οι θεραπευτικές ιδιότητες του χυμού Αλόης
– Δυσπεψία
– Έλκος
– Κολίτιδα
– Δυσκοιλιότητα
– Αρθριτικά
– Ακμή
– Ψωρίαση, Έκζεμα και Δερματίτιδα
– Προβλήματα στα μάτια και στα αυτιά
– Αθλητικοί τραυματισμοί
– Παράσιτα
– Προβλήματα στα νεφρά
– Εγκαύματα, Ξηρότητα, Ουλές, Τσιμπήματα από κουνούπια, Κοψίματα
– Έλεγχος επιπέδων γλυκόζης στο αίμα (Διαβητικοί)
– Συνάχι
– Αλλεργίες
– Μυϊκά προβλήματα
– Αδυνάτισμα
– Χοληστερίνη
Γιατί είναι τόσο αποτελεσματικός
Ο χυμός Αλόης ο οποίος παράγεται από ολόκληρο το φύλλο και όχι μόνο το εσωτερικό τζελ, έχει αποδειχτεί ότι είναι ο πιο αποτελεσματικός. Κατ’ αρχήν περιέχει τουλάχιστο 6 αντισηπτικές ουσίες: Lupeol, σαλικυλικό οξύ, urea nitrogen, cinnamonic acid, φαινόλες, sulphur. Όλες αυτές οι ουσίες έχουν αντισηπτικές ουσίες γιατί σκοτώνουν ή μειώνουν τα βακτηρίδια, μύκητες και παράσιτα. Αυτό εξηγεί γιατί το φυτό έχει την ικανότητα να μειώνει πολλές εσωτερικές και εξωτερικές μολύνσεις, καθώς και ότι ο χυμός είναι εξαιρετικά αποτελεσματικός στη μείωση του πόνου.
Επίσης ο χυμός περιέχει τουλάχιστο 3 αντιφλεγμονώδη λιπαρά οξέα. Το cholesterol, campersterol και το B-sitosterol γι’ αυτό είναι αποτελεσματικός σε καψίματα, κοψίματα, εκδορές, αλλεργίες, ρευματοειδή αρθρίτιδα, ρευματικό πυρετό, δυσπεψία, έλκος και σε πολλά προβλήματα στο πεπτικό σύστημα, το μικρό έντερο, το στομάχι, το συκώτι, τα νεφρά και το πάγκρεας.
Ακόμα το B-sitosterol βοηθά στην μείωση της κακής χοληστερίνης. Η ικανότητα του χυμού να ενισχύει τις λειτουργίες του ανοσοποιητικού συστήματος είναι πραγματικά φανταστική. Περιέχει τουλάχιστο 23 πολυπεπτικές ουσίες – polypepticts (διεγείρουν το ανοσοποιητικό σύστημα) οι οποίες βοηθούν στον έλεγχο και θεραπεία ασθενειών ή διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος συμπεριλαμβανομένων του HIV και AIDS. Αυτές οι ουσίες μαζί με τις ουσίες Aloe emodin και Aloe lectins είναι η αιτία που πολλές έρευνες απέδειξαν την ικανότητα του χυμού στον έλεγχο του καρκίνου.
Τελειώνοντας, μια ακόμη βασική αιτία της αποτελεσματικότητας του χυμού είναι η συνεργικότητα των ουσιών που περιέχει. Γι’ αυτό το λόγο φυσικοί θεραπευτές και ιατροί συμφωνούν ότι ο χυμός αλόης μπορεί να θεραπεύσει μια πλειάδα από προβλήματα υγείας.
Επιλέξτε σωστά
– Η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα του χυμού αλόης εξαρτάται από το ποσοστό συγκέντρωσης που περιέχει. Πολλοί χυμοί περιέχουν συμπυκνωμένο χυμό αλόης η μόνο 50-60%. Μελετήστε τις ετικέτες, επιλέξτε χυμό αλόης με 99.9% ποσοστό συγκέντρωσης.
– Πολλές εταιρείες διαφημίζουν πως έχουν αφαιρέσει την πικράδα του χυμού, έτσι πολλοί καταναλωτές τον προτιμούν γιατί έχει πιο ευχάριστη γεύση. Αυτοί όμως οι χυμοί έχουν μικρότερη θρεπτική αξία γιατί αφαιρώντας την πικράδα καταστρέφονται και οι περισσότερες θρεπτικές ουσίες.
– Προτιμάτε χυμό αλόης (και γενικά όλα τα προϊόντα που περιέχουν αλόη) που προέρχονται όχι μόνο από το εσωτερικό τζελ αλλά από ολόκληρο το φύλλο (και το εξωτερικό). Έρευνες απέδειξαν ότι ο χυμός που προέρχεται από ολόκληρο το φύλλο έχει περισσότερες θρεπτικές ουσίες και είναι πιο αποτελεσματικός. Ελέγξτε την ετικέτα για την ένδειξη «whole leaf».
Σχολιάστε το άρθρο